27 Mayıs 2015 Çarşamba

ÖLÜ DENİZ YAMAÇ PARAŞÜTÜ

Zorunlu olarak araçımızı tamir ettirmek için iki günlüğüne Fethiye'ye gitme durumu ile karşı karşıya kalınca, bu seyahati tatil haline getirmeye karar verdik. Bir kaç gezi hedefi ve otelimizi ayarlayıp çıktık yola.
 
Bu yazıda sizlerle Ölüdeniz'in hemen üstünde bulunan Baba Dağından yamaç paraşütü atlayaşımdan resimleri aşağıda paylaşmadan önce Yamaç paraşütü aktivetesini yapmak isteyenlere bir kaç ip uçu varmek istiyoruz.

Öncelikle yamaç paraşütü yapmak isteyenler Ölü denizde bulunan bu işi yapan irili ufaklı aracı firmalardan birine gidip kayıt ve ücret ödemeliler.
Nisan Sonunda bize söylenen rakkam 160 TL iken bu gidişimizde ( Hemen hemen 1 ay sonra )  fiyatın 190 TL olduğunu öğrendik. Sezon ilerledikçe de bu fiyatın artacağını duyduk.
Yukarıdaki resimde atlamadan önce bizi rahatlatmak için resimler çekilmeye ve atlayış ile ilgili kısa bilgiler verilmeye başlandı.


Atlayışa Ölü denizden yarım saatlik bir mesafede olan 1700 rakımlı piste oldukça dik rampalardan geçerek firmaya ait minibüs ile ulaşıyorsunuz. Babadağ bir millipark olduğundan atlama ücreti üzerine 32 TL de giriş ücretini ödemeniz gerekmete. Bu arada dikkat etmeniz gereken husus cepleriniz de ve üzerinizde düşme riski taşıyan ne varsa aşağıda bırakmanız gerekmekte. Buna çep ve fotoğraf makinalarıda dahil.



Resimde pistten atlamamız sonrası atladığımız 1700 metrenin de üzerine çıkmamız sırasında benim Periscope yayını yapma hazırlıklarım görülüyor.
Telefonumu bağışlayın iç çamaşırına sakladım ve pilotumuzdan çekeceği resim ve videoları satın alacağım sözünden sonra pilotumun "şimdi yayın yapabilirsiniz ve ben söyleyince çıkarttığınız yere tekrar sokma şartıyla" iznini alarak yayın yaptım.
Aslında iki sebebten telefonlar yasaklanıyor birincisi aşağıya düşmesi durumunda o yükseklikten düşen nesnenin altta seyreden paraşütlere veya aşağıda bulunan insanlara zarar verme riskinin olması, ikincisi pilotların çektikleri resim ve videoları satamamaları riskini aza indirmekten çekindiklerinden


Atlayış öncesi pilotunuza "adranalin istemiyorum lütfen " derseniz size daha vicdanlı davranıyorlar ve havada onlar için risksiz ve problemsiz olan dönme manevralarını yapmak istediklerinde siz izin verirseniz adranalin yükleyici paraşüt hareketlerini yapıyorlar.

Sonuç olarak bu atlayış eğer cesaretinize güveniyorsanız denemeniz gereken şeylerden biri derim.



26 Nisan 2015 Pazar

Fethiye ve civarı: Nereye gitmeli, ne yemeli...

Dalaman'a sabah uçağına, İstanbul'a torunlarına görmeye gidecek annemin bırakılması, sonrasında da arabanın yıllık bakım için Fethiye'ye götürülmesi gerekiyordu.. 

Aslında yola çıktığımızda niyetimiz arabayı bıraktıktan sonra bir taksi ile Fethiye sahiline inmek ve orada bir kaç saat geçirmekti.. 

Yolda instagram'da yayınladığım bir fotoğrafta, Fethiye'de 3-4 saat zamanımız var, nereye gidelim, ne yiyelim diye sordum.. Hemen bir dolu harika fikir yağmaya başladı.. Çoğunluk mutlaka Kayaköy'e gidin diyordu.. Çok sevdiğimiz, daha önce bir kaç kez gittiğimiz bu yeri tekrar ziyaret etmek bize de çok cazip geldi... O zaman kısa süreli bir araba kiralayalım dedik.. Ama Nissan servisi bu işi bizim yerimize çözüp, bize bir araba verince erkenden düştük yollara..


İlk durağımız ünlü Kayaköy oldu.. Datça'dan sabah 6'da çıkmıştık ve karnımız zil çalıyordu.. Odun ateşinde pişen mis gibi gözlemelerin kokusu bizi girişteki bir lokantaya yöneltti.. Lezzetli otlu gözlemelerimizi ikişer bardak çay ile mideye indirince tırmanmaya hazırdık..



17.yüzyılda kurulan Levissi kentinde zamanında 25.000 kişi yaşamış. Çoğu Rum olan nüfus 1923 nüfus değişimi ile Yunanistan'a gönderilip, oradan gelen Türkler'de bu dağlık bölgede yaşamak istemeyince, güzelim sokakları, taş binaları ile bir zamanlar pırıl pırıl parlayan kent zamanın acımasız ellerine kalmış.. 




Biz Türkiye'de yaşayan pek çok ailenin geçmişinde göç hikayeleri çoktur.. Mesela benim baba tarafım Kırım'dan, anne tarafım ise Romanya'dan göç etmişlerdir.. Eminim pek çoğunuz benim gibi hüzünlü göç hikayeleri dinleyerek büyümüşsünüzdür.. Bir kaç parça eşya alıp, geride bırakılan koca bir hayatın, sımsıcacık bir evin özlemi, sonrasında da bilinmedik yepyeni bir hayata başlamanın bitip tükenmez çabaları ve hiç dinmeyen özlem...İşte Kayaköy bu göç ve özlem hüznünün canlı bir anıtı.. Terk edilmiş, yıkılmış ve ocaklarında incir ağaçları çıkmış bu köyde gezip de hüzünlenmemek mümkün değil..









Kayaköy'den sonra gri bahar havasında Ölüdeniz tek kelime ile büyüleyiciydi.. Yaz sıcağı, yaz kalabalığı olmayınca bambaşka bir hali vardı Ölüdeniz'in.. Uzun uzun sahilde yürüdük manzaranın ve huzurun keyfini çıkardık.. Sonrasında Fethiye sahiline gidip geç bir öğle yemeği yedikten sonra, Datça'ya evimize döndük.. Bu yazımın asıl amacı bana Fethiye için verilen önerileri kayda düşmek.. Biz bir kaçını yaptık, çoğuna ise zamanımız yetmedi.. Ama kimbilir bir gün bu güzel yere yolunuz düşerse bu listeye sizde göz atmak isteyebilirsiniz..   




  • Katrancı koyu, Yeşil Vadi'de kahvaltı..
  • Fethiye Kordon'da tost ve taze sıkılmış meyva suyu ile denize karşı kahvaltı..
  • Fethiye - Kargı köyünde bulunan Enver Yalçın Yörük müzesi ve orada verilen doğal kahvaltı
  • Kayaköy Cinbal restaurant da öğle yemeği.. Kebabları harikaymış. Bize sabah kahvaltısı içinde tavsiye edilmişti ama sabah saatlerinde biraz terk edilmiş gibiydi..




  • Karaköyden sonra Gemile Koyu..
  • Karagözler'de Deniz Cafe'de kahve keyfi..
  • Ölüdeniz Babadağ'dan paraşüt atlayışı.. Minibüslerle dağa çıkma, atlayış toplam 1 saat tutuyormuş ve fiyatı 170 TL.
  • Kayaköy'e giderken aşıklar tepesi - Kale Park... Tüm Fethiye'yi kuş bakışı görmek mümkünmüş..



  • Kelebekler vadisi ve orada bulunan Faralya köyümde güneş batarken, tüm Kelebekler vadisine kuşbakışı yenen bir akşam yemeği.. ( İşte bu maddeyi kesinlikle yapılması gerekenler listeme ekledim)
  • Fethiye'de Nefis Pide'den kıymalı pide..
  • Fethiye'de Paspatur çarşısında alışveriş..
  • Balık Halinde öğle ya'da akşam yemeği.. Hamdi'nin yeri özellikle tavsiye edilmiş.. ( Ne yazık  ki balık haline yolumuz öğle yemeği yedikten sonra düştü ve çok pişman olduk.. Balıkçılardan istediğiniz deniz ürününü alıp, etraftaki lokantalarda pişirtip yiyebileceğiniz çok hoş bir yer.. Bir sonraki Fethiye ziyaretinde yemeği kesin orada yiyeceğiz.. 
  • Saklıkent.. ( Vaktiniz varsa benimde kesinlikle tavsiye edeceğim bir yer.. Özellikle sıcak yaz aylarında buz gibi suyu ile tam bir vaha..)







  • Ve son olarak bir kitap tavsiyesi.. Bana ilk kez İngiliz eltim Helen bahsetmişti, Türkiye ile ilgili harika bir kitap diye.. Louis De Bernieres 'den Birds Without Wings.. Türkçe'ye Kanatsız Kuşlar ismi ile çevrilmiş kitap Cumhuriyet öncesi ve sonrası Kayaköy'de yaşamı anlatan harika bir roman.. Ben okumaya doyamamıştım ve özellikle bu yaz Kayaköy'ü ziyaret etmek planlarınız arasındaysa okumadan gitmeyin derim..



  • 29 Ocak 2015 Perşembe

    MONTENEGRO/KARADAĞ 3


     HERSEG _ NOVİ
    Perast'ı geride bırakıp koyuluyoruz yollara gene. Hedef geçtiğimiz yazıda belirttiğim gibi Herseg _ Novi.
    Herseg Novi Kotor lagününün adriyatik denizine açılan boğaz üzerinde yer almakta.


    Perast'ı geçtikten sonra Karadağlıların Türk Burnu dedikleri kıvrık bir buruna benzeyen yerde durup perast'ta uzaktan bakıyoruz. Burası adriyatik denizinden Kotor lagününe girişte bulunan tüm körfezi genel hatlarıyla görebileceğiniz konunda. Eee madem Türk burnu orada durmadan olmazdı diye düşünüyoruz.


    Heseg _ Novi  Orta büyüklükte bir yerleşim bölgesi. Şehir yüksekçe bir yerde kurulu, sahile gitmek için, tercihimiz yürüme olduğundan, aracımızı şehrin içindeki onlarca park yerinden birine bırakıyoruz ve başlıyoruz geze geze eski ama büyüleyici villaların arasındaki merdivenlerden aşağıya inmeye. küçük denlecek bir marinaları var, çok şirin bir yer burası.


    Seyahate çıkmadan önce, tur almadan gezi tercihi yapan her gezginin yapması gereken yapılıyor ve Montenegro dersimizi çalışmış olmanın rahatlığı ile sanki yerine koymuş gibi, size sunduğu deniz mahsulleri ve yanında getireceği ev yapımı şarapla kendinizden geçirecek ziyafetimizi yapıyoruz. Bu mekanın adı Konoba Feral.
    Konobo demek eski yugoslavya'da aile işletmesi anlamına geliyor, eski sosyalist yönetim bu ülkede bu tarz işletmelere izin verdiğinden her yerde Konoba .... adlı bir sürü tesis görebilirsiniz.


     Yemeklerimizi yiyip biraz daha dolaştıktan sonra arabımıza atlıyoruz ve hedef olarak Porto Montenegro ya doğru başlıyoruz gene yollara. Tivat şehrinde yer alan Port Montenegro Karadağın modern yüzü resimlerini gördüğümüz bu yeri görmeden otelimize dönmek istemiyoruz. Yönümüzü doğruca Kamenari'ye doğru çeviriyoruz. Kemanari ve karşı yakada bulunan Lepetane arasında işleyen arabalı vapurlara binerek Tivat'a gitmek için körfezin karşı yakasına geçiyoruz. Kotor'u denize bağlayan boğazın iki yanını birleştiren bu feribotlar bizim körfezin çevresini tam olarak gezmemizi sağlıyan bir ulaşım aracı.
    Arabalı vapurdan indikten sonra hedefimiz Porto Montenegro. Gelecek yazıda.
    Hoş yarın yapacağımız Tunus gezisi gelip çatmasına rağmen Montenegro yazısını bu kadar geciktirdiğim için bağışlamanızı diliyorum.