Misafir

Bugünlerde bir ziyaretçimiz var. Çok ısrarlı, çok konuşuyor ama bir o kadar da küçük. Nasıl bizim balkona kadar geldi, annesi var mı, bilmiyoruz. Ama verdiğimiz sütü içmediğine ve de oldukça haraketli olduğuna bakılırsa, bizim görmediğimiz saatlerde ortaya çıkan bir anne olmalı.

Balkon kapısının önündeki hiç bitmeyecekmiş gibi süren miyavlamaları, ancak biz yanına gidince sona eriyor. Etrafta başka bir kardeşi olmadığı için oyun arkadaşı arıyor kendine. Ara sırada küçük bir ninja savaşçısı gibi kapının sinekliğine tırmanmaya başlıyor. Kapının yarısına geldikten sonra gözü kesmiyor olsa gerek, serbest düşüşle kendini yere bırakıveriyor. Bu düşmeler sonucu pes edecek mi diye bekliyorum ama zirve tırmanışları hala ısrarla sürüyor.


Günün sıcak saatlerinde bahçedeki çiçeklerin altına yatıyor, susayınca ön patisi ile hortumu tutarak su içmeye çalışıyor. Biz yanında oturuken bazen şekerleme yapmaya başlıyor. Sfenks pozisyonunda otururken önce gözler yavaş yavaş kapanıyor, sonra ise sağa sola hafiften sallanmaya başlıyor. Uykusu biraz derinleşmeye yüz tutsun pat diye sırt üstü devriliyor. Hem bizim kahkahalarımızın, hemde kendi düşüşünün verdiği şok ile hemen toparlanıyor.

Bize çok bağlanmasın istiyoruz ama gitmeye hiç niyeti yok misafirimizin. Biraz gürültücü olsa da evimize bir hareket getirdiği kesin.